Aktualności

Panie Boże, mój Oblubieńcze! Jeśli wspomnienie moich grzechów nadal nie pozwala Ci spełnić tego, o co Cię proszę, niech pośród nich się dzieje Twa wola, gdyż tę kocham ponad wszystko. Okaż swoją dobroć i miłosierdzie, aby poprzez nie poznano Ciebie. A jeśli, o Panie, czekasz na moje czyny, by tym sposobem spełnić moją prośbę, Ty mi je daj i uczyń je dla mnie, daj również cierpienia, jakie dopuścisz, i niech się dzieje Twa wola! Jeśli zaś nie czekasz na me czyny, czego oczekujesz, najmiłościwszy Panie mój, czemu zwlekasz? Jeśli łaska, o którą Cię proszę przez Twego Syna, wynika z Twego Miłosierdzia, weź moje nic, którego pragniesz, a daj mi to dobro, którego również pragniesz
dla mnie. Któż może się uwolnić ze swej nędzy i niskości, jeśli go Ty nie podniesiesz czystością miłości, o Boże
mój? Jakże może się wznieść do Ciebie człowiek zrodzony w nędzy, jeśli go Ty nie podniesiesz tą ręką,
którą go stworzyłeś? Nie pozbawisz mnie, o Boże mój, coś mi już raz dał w Twym Synu, Jezusie Chrystusie, w którym mi dałeś wszystko, czego pragnę; dlatego się weselę, bo nie zawiedziesz mej ufności! Czemu więc, duszo moja, jeszcze się ociągasz, gdy już teraz możesz kochać Boga w swym sercu?

Św. Jan od Krzyża
[ „Słowa światła i miłości ” ]

Człowiek został stworzony, aby Boga, naszego Pana, wielbił, okazywał Mu cześć i służył Mu – i dzięki temu
zbawił duszę swoją. Inne rzeczy na powierzchni ziemi stworzone zostały dla człowieka, by mu służyć pomocą
w zmierzaniu do celu, dla którego został stworzony. Wynika z tego, że człowiek powinien ich w takim
stopniu używać, w jakim go wspomagają do jego celu, a w takim stopniu powinien się ich pozbywać, w jakim
mu w dążeniu do celu przeszkadzają. Tak więc chodzi o to, byśmy ze swojej strony nie pragnęli bardziej zdrowia niż choroby, bogactwa niż ubóstwa, szacunku niż pogardy, życia długiego niż krótkiego; i – co za tym idzie – byśmy spośród wszystkich pozostałych rzeczy pragnęli tylko tego i to tylko wybierali, co nas bardziej prowadzi do celu, dla którego zostaliśmy stworzeni.

Św. Ignacy z Loyoli
[ „Ćwiczenia duchowne”]

Co mówi nam trzeci upadek Jezusa pod ciężarem Krzyża? Może nasuwać myśli o upadku wszystkich ludzi, o oddaleniu się od Chrystusa wielu chrześcijan, zdających się na sekularyzm bez Boga. Czy jednak nie powinniśmy myśleć także o tym, ile Chrystus musi wycierpieć w Swoim Kościele? Ileż razy nadużywa się sakramentu Jego obecności, jak często wchodzi On w puste i niegodziwe serca! Ileż razy czcimy samych siebie, nie biorąc Go nawet pod uwagę! Ileż razy Jego słowo jest wypaczane i nadużywane! Jak mało wiary jest w licznych teoriach, ileż pustych słów! Ile brudu jest w Kościele, i to właśnie wśród tych, którzy poprzez kapłaństwo powinni należeć całkowicie do Niego!
Ileż pychy i samouwielbienia! Jak mało cenimy sobie sakrament pojednania, w którym On czeka, by nas podźwignąć z upadków! To wszystko jest obecne w Jego Męce. Zdrada uczniów, niegodne przyjmowanie Jego Ciała i Krwi jest z pewnością największym bólem, który przeszywa serce Zbawiciela. Nie pozostaje nam nic innego, jak z głębi duszy wołać do Niego: Kyrie, eleison – Panie, ratuj! (por. Mt 8,25).

Kard. Józef Ratzinger
[ „Rozważania Drogi Krzyżowej –
Wielki P iątek 2005” ]