Aktualności

Przedwieczny Ojcze, pokornie adoruję Twoją obecność i dziękuję Ci za to, że mnie stworzyłeś i odkupiłeś
przez Jezusa Chrystusa. Dziękuję Ci, że przez Chrzest Święty uczyniłeś mnie Swoim przybranym dzieckiem,
obdarzając wiarą i czyniąc chrześcijaninem. Dziękuję, że czekasz na mnie w sakramencie pojednania;
chociaż liczne są moje grzechy godzące w Twoją bezmierną dobroć. Ty mi wybaczasz zawsze,
gdy żałuję. Dziękuję, że Swoją ręką osłoniłeś mnie od wielu upadków. Ty wiesz, że moi nieprzyjaciele nie opuszczają
mnie i będą walczyć ze mną aż do mojej śmierci, abym znalazł się w ich niewoli. Jeśli więc Ty sam nie ustrzeżesz mnie i nie udzielisz pomocy, ja, nędzny, na pewno utracę Twoją łaskę. Przez miłość Jezusa Chrystusa proszę Cię, Ojcze, o wytrwałość aż do śmierci. Twój Syn, Jezus Chrystus, dał nam obietnicę, że o cokolwiek prosić Cię będziemy w Jego imię, Ty nam tego udzielisz. Dlatego przez zasługi Jezusa proszę Cię za mnie i za wszystkich, którzy trwają w łasce, abyśmy nigdy nie odłączyli się od Twojej miłości i kochali Cię w tym i w przyszłym życiu.

Św. Alfons Maria de Liguori
[ „Stając przed Bogiem” ]

Ani w myślach, ani w spowiedzi świętej nie powinno się wracać do win wyznanych na poprzednich spowiedziach
świętych. Dzięki naszej doskonałej skrusze, wypływającej z miłości do Boga, Jezus przebaczył je w sakramencie pokuty. Tam On sam stanął przed nami i naszymi nędzami, jako Wierzyciel wobec niewypłacalnego dłużnika. Gestem nieskończonej wspaniałomyślności podarł i zniszczył weksle zapisane przez nas grzechami. Na pewno nie umielibyśmy spłacić naszych długów, gdyby nie przyszła nam z pomocą Jego Boska łaskawość. Powracanie do tych win, chęć ponownego wydobywania ich z zapomnienia po to, aby raz jeszcze otrzymać za nie przebaczenie tylko dlatego, że mamy wątpliwość, czy zostały one rzeczywiście i wspaniałomyślnie odpuszczone, czyż nie jest aktem nieufności wobec Dobroci, która dała dowód ich przebaczenia, unicestwiając wszelki tytuł długu zaciągniętego przez nas grzechami? Niech ono powraca, jeśli mogłoby być motywem umocnienia naszych dusz, niech powraca więc nieustannie myśl o naruszeniu sprawiedliwości, mądrości, nieskończonego Miłosierdzia Boga, lecz tylko dlatego, aby opłakiwać je odkupieńczymi łzami żalu i miłości.

Św. Ojciec Pio
[„Między tajemnicami wiedzy
a światłami wiary”]

Są ludzie, którzy dają duże datki, by zapewnić sobie szacunek. Nie tędy droga! Ludzie ci nie zbiorą żadnych
owoców swoich dobrych uczynków. Przeciwnie, ich jałmużny zamienią się w grzech. Są tacy, którzy dają jałmużnę tylko dlatego, by ich widziano, aby ich chwalono i podziwiano. Są tacy, którzy uważają, że ludzie nie dziękują im
wystarczająco. Jeśli dajesz jałmużnę dla świata, masz rację że narzekasz. Ale jeśli czynisz to dla Boga, nieważne
jest, czy ci podziękują czy nie. Trzeba czynić dobrze wszystkim, na ile możemy, a nagrody oczekiwać tylko od Boga.
Są ludzie, którzy mówią: On zrobi z jałmużny zły użytek. Niech zrobi użytek, jaki będzie chciał. To biedny będzie sądzony z tego, jaki użytek zrobił z waszej jałmużny; wy zaś będziecie sądzeni z samej jałmużny, którą mogliście dać, a nie daliście. Są tacy, którzy mówią biednym, kiedy zdrowo wyglądają: Jesteś próżniakiem! Mógłbyś pracować,
jesteś młody, masz zdrowe ręce. Nie wiecie, że to nie jest wcale przyjemne dla Boga, że ten biedak prosi o chleb. W ten sposób zaczynacie szemrać przeciwko woli Bożej. Nie należy nigdy pogardzać ubogim, ponieważ ta pogarda godzi w Boga. Kiedy dajemy jałmużnę, trzeba myśleć, że dajemy ją Panu Bogu, a nie biednym.

Św. Jan Maria Vianney
[ „Kazania Proboszcza z Ars”]